Teikningar Jean Posocco
Úr Eitt tvö þrjú...:
- Ég skal sko segja ykkur
alvöru draugasögu, sagði Heiða
og settist hjá okkur.
- Pabbi minn hefur
hundrað sinnum séð draug og ég líka.
Við sátum alveg gapandi.
Svo byrjaði Heiða:
- Það gerðist kvöld nokkurt
í gömlum kirkjugarði austur á landi
að ung stúlka
opnaði sáluhliðið ofurhægt.
Það ískraði í hliðinu,
tungl óð í skýjum og . . .
Ég horfði allan tímann á hana.
Mér fannst hún vera dularfull.
Það var eins og hún stækkaði öll
meðan hún var að segja frá.
Kertaljósið skein á andlitið á henni
og hún var næstum því sæt.
Pési sat enn hjá mér.
Ég var líka að deyja úr hræðslu.
- Komum í andaglas,
sagði einhver þegar Heiða hætti.
Við rukum upp, til í allt.
En þá komu pabbi og mamma Klöru.
- Afmælið er búið!
sagði pabbi hennar stríðinn
og kíkti inn í stofu.
Við urðum samferða heim.
Pési gekk við hliðina á mér.
Á leiðinni var enginn sem stríddi Heiðu,
aldrei þessu vant.
Hún hafði komið okkur á óvart.
(s. 19-22)
