Úr Núna
Draumljóð
Öllum brotum
var þröngvað í sjónhending saman
og ég saknaði brotanna:
hvert um sig hafði sitt
líf, gljáa og lit.
Allt varð eitt,
heilt, en stirðnað í storku
sem líkt og samkvæmt tilskipun
gaf frá sér glit;
enginn vottur
innileiks, þrár eða kynngi ...
Ég lauk upp augum með létti:
í lautunum kringum mig sá ég
berin gefa bláan, svartan og rauðan
lit, hvern sínu lyngi.
(15)
