Hugleikur Dagsson

Æ, heimurinn er svo stór, jólin eru svo stór, ævisögulegu skáldsögurnar eru svo stórar. Og hafið, það er líka stórt. En maður hagar seglum eftir vindi. Nú skellur myrkrið á og þá er ekki hægt að biðja til guða hinna stóru hluta, þegar sólin sést hvergi og samfélagið situr heima í öreindum sínum. Þá má leggja traust sitt á minni hluti, til dæmis kökugaffal, ullarvettling, krossgátu eða tvöfalda sérhljóða almennt. Þegar jólin loksins ryðjast yfir er gott að geta gengið að þessum hlutum vísum, og þegar maður er á gangi er gott að hafa litla bók í vasanum til að lesa þegar maður sest niður aftur. Tvær slíkar komu út nýverið: Íslensk dægurlög eftir Hugleik Dagsson og Alhæft um þjóðir eftir Lóu Hlín Hjálmtýsdóttur. Þær eru gefnar út af nýju forlagi Hugleiks og Ólafíu Erlu Svansdóttur sem nefnist Ókeibæ(!)kur, en þar verður að sögn lögð áhersla á myndasögur og listaverkabækur, og er víst ekki vanþörf á.