Úr bókinni
kóngulóarsöngur
í minnisdjúpu völunarhúsi ofan á gröf kóngulóa sem frömdu
sjálfsmorð á leið minni hingað syng ég –
fánar hanga úr loftinu, eitraður þvottur, þreyttir peningaseðlar
bananar fyrir krabbameinssjúka; speglar bráðna
ég faldi mig, taldi upp að tíu : ekkert fannst
ég svaf á gaddavír og mig dreymdi fagurgala og fugla : ekkert fannst
ég svaf á gaddavír og mig dreymdi gaddavír : ekkert fannst
mig dreymdi skinn
ég fylgdi gnægtarborði sem smurðum leggjum gekk við staf
og síðan gekk ég smurðum leggjum við staf og söng
með ljóðin krossaumuð í tunguna
undir kór stjarna sem hrundu niður af himnum
er sýningarstjórinn þrýsti á hnappinn; fingurinn úr gulli
