Myndir: Freydís Kristjánsdóttir.
Úr HandaGúndavél:
Nú þolir Gúndi þetta ekki lengur,
þó að hann sé agnarlítill drengur
að gera ekki annað í allan heila vetur,
en ambra, sofa og slefa og bíða og sjá hvað setur.
Nei, Gúnda vantar VÉL, það má ei minna,
því margt er það sem snáðinn þarf að sinna.
En hann þarf ekki margar, aðeins eina,
eina litla vél með mjóa teina.
Hún gerir allt sem Gúndi henni segir,
á Gúndamáli, hún er stillt og þegir.
Hún gæti heitið HANDAGÚNDAVÉL.
Hérna er hún, gjöriði svo vel.
Ha ha ha, ha, nú finnst Gúnda gaman
Gúndi og vélin gera nú allt saman.
Með hana bundna á bakinu
hann tafarlaust nær takinu
á takkanum að framan.
Farðu vél og finndu í hvelli snudduna,
fjólubláu, mjúku góðu dudduna!
Litliputti á takkann, teinninn yfir gólfið
teygir sig í skáp og inn í neðsta hólfið.
