Um bókina
Hver ræðst á dreng á grunnskólaaldri og skilur hann eftir illa meiddan í hjólageymslu fjölbýlishúss við Tómasarhaga? Svoleiðis ráðgátu er augljóslega ekki hægt að treysta lögreglunni einni til að leysa og hin nýstofnaða Vesturbæjarvakt, með Eddu í broddi fylkingar, tekur málið upp á sína arma.
En fleiri þurfa á Eddu að halda. Stúlku í nágrenninu berast dularfullar sendingar og samband Viktors og Snorra er komið í háaloft. Það er því í nógu að snúast fyrir eiturhressan eftirlaunaþega.
Voðaverk í Vesturbænum er sjötta bókin um Eddu á Birkimelnum og glímu hennar við flókin saka- og fjölskyldumál.
Úr bókinni
Tónn frá síma Eddu fangaði athygli þeirra beggja og Viktor varð alltaf friðlaus þegar skilaboð bárust, jafnvel þótt þau æru ekki til hans. Margra ára reynsla af ómerkilegum, auglýsingatengdum skilaðboðum hafði ekki dugað til að draga úr þessari gölnu bjartsýni. Nú iðaði hann í sófanum af því að Edda flýtti sér ekki að grípa símann.
„Ætlarðu ekki að tékka? Kannski varstu að vinna í Víkingalottóinu.“
Edda var reyndar óvenju áhugasöm um símann í þetta sinn. Hún hljóp yfirleitt ekki upp til handa og fóta yfir svona tísti, nema þegar hún hafði hellt sér út í rannsókn á einhverri ráðgátu. Og það átti heldur betur við núna.
Hún greip símann og fann þar skilaboð frá ungri konu sem unnið hafði í bókabúðinni í tvö sumur þegar hún var í framhaldsskóla. Þær höfðu sjaldan hist síðan svo Edda hafði ekki átt von á pósti frá stúlkunni fremur en páfanum í Róm.
„Hæ veit ekki hvort þú manst eftir mér,“ las hún upphátt fyrir Viktor. „Sá færslu um týndan síma og að þú ert admin á Vb. síðunni. Vil ekki skrifa þar en þú mátt segja eiganda að maður kastaði síma í sjóinn frá Ægisíðu um 6 í morgun. Tók fyrst kortið úr. Kv. Sigga Stína.“
„Þetta er ekki normalt.“ Viktor hafði fært sig fram á brún sófans af spenningi. hver hendir síma í sjóinn klukkan sex um morgun? Einhver sem hefur eitthvað að fela!“
Síminn gaf aftur frá sér hljóð og annar póstur frá Siggu Stínu kom á skjáinn.
„PS hann kramdi kortið og henti inn í garð til mín. Bæ.“
„Áttu heima við Ægisíðu?“ flýtti Edda sér að skrifa. Þetta gæti kannski hjálpað Leifi eitthvað að upplýsa árásina á Birni, þótt auðvitað hefði verið betra að finna símann í heilu lagi á þurru landi.
„Jamm.“
„Ó, þetta unga fólk, Viktor.“ Edda hryllti sig. „Af hverju þarf að toga allt upp úr því, af hverju segir stelpan mér ekki bara húsnúmerið?“
„Ætlarðu að skríða um garðinn hjá henni til að finna kramið símakort?“
„Ég?“ Það hnussaði í Eddu. „Auðvitað ekki. Ég læt Leif um það.“
(s.66)
