Úr Hvar sem ég verð:
Bolungarvík
Spor þín
löngu máð
á mölunum
þar sem þú stóðst
í systkinahópnum
og rýndir í kófið
litlir lófar
í lófum þínum
og þrýst fast
horft út á hafið
fátt sagt, beðið
báts sem aldrei kom
manns sem borinn var heim
á sjóbúðaloftið
lífvana
hér stend ég nú
horfi út á sléttan sjó
það er sumar
sólskin
og mávarnir garga
þar sem sjóbúðin stóð
er malbikuð gata
undir henni
sporin þín
amma mín litla
þungur niður
í eyrum mínum
saltur sjór
í æðum mínum
(s. 6-7)
Konan í speglinum
Konan í speglinum
vindur upp á sig
snýr baki í mig
þenur herðablöðin
blakar þeim hægt
hefst á loft
flýgur
upp og til hægri
út úr myndinni
ofurhægt
það síðasta sem ég sé
er skórinn
á vinstra fæti
(s. 44)
