Axel Scheffler

Það er þetta með myndir og orð. Hvort er merkilegra og hvort skiptir meira máli? Er fallega myndskreytt bók, með slarkfærum texta endilega síðri en flottur texti með flötum myndum? Þessar spurningar leita óneitanlega á mig þegar ég er að skoða hið margvíslega samspil orða og mynda, hvort sem er í listaverkabókum, myndasögum eða myndlýstum barnabókum. Hugsanlega mætti setja upp fortíðarhygginn svip og segja sem svo: einu sinni var orðið alltaf aðalmálið og þá var þetta ekkert mál, því þá skipti málið meira en myndin.

Á hverju ári kemur út fjöldi barnabóka þar sem myndir og texti stuðla saman að því að skapa heild bókarinnar og eru slíkar bækur með eindæmum eftirminnilegar, myndir hafa sín eigin áhrif sem síðan spila á skemmtilegan hátt saman við textann. Hver man ekki eftir því að hafa skoðað aftur uppáhaldsbarnabók og uppgötvað að allt önnur saga bjó í minninu, saga sem er sprottin uppúr myndunum eða samspili þeirra við textann.