Úr Blíðfinnur og svörtu teningarnir - Lokaorrustan
Það var nánast aldimmt í salnum. Þó grillti í þykkan gamlan leikhússtól fyrir miðju gólfi og Blíðfinnur þreifaði sig þangað og settist varlega. Mikið var annars notalegt að komast aftur í gott sæti.
Það var heilmikið verið að bjástra bak við dökkrautt tjald og einhver ræskti sig vandlega. Það var líka hvíslað í myrkrinu, eitthvað um nýjan áhorfanda, en Blíðfinnur heyrði ekki vel hvað sagt var. Ekki fyrr en afar þykk og smávaxin vera gekk virðulega fram fyrir tjaldið með ljósker í annarri hendinni, hneigði sig og hengdi luktina á krók sem hékk úr loftinu.
s. 74-75.
