Úr Ástarljóðum af landi:
... og öldurnar áttu leikinn
sönglandi gjálfrandi ...
hentu mér milli sín
eins og börnin boltanum
eða skessurnar fjöregginu
... gaman gaman, ekki brothætt ...
loksins að landinu, rólega,
áreynslulaust í nýja sandinn
þar sem öllu var svarað um leið
hverjum kossi og biðjandi faðmlagi.
Eftir daginn á ströndinni, þegar við skildum,
gafstu mér upp nafn og fæðingardag.
Og allan þann dag var sorgin landlaus við hafið.
(bls. 28)
