úr bókinni
5
gjáin milli hjartans og höfuðsins
breikkar stöðugt
blindþoka umlykur vitundina
uns tungan verður andsetin
föllum á kné
djöfullinn vakir í okkur
meðan við sofum mun snjóa
fordómum
þau stíga ekki fram sem píslarvottar
heldur sem blaktandi ljóstýrur
í rökkvuðum skrifstofum hins opinbera
stíga fram
og leggja allt undir
taka höggið eins og óstudd
óttinn liggur þvert í gegnum börnin
þar sem hjörtun loga og myrkur fæðist
til paradísar fást öngvir miðar
heldur að þú sért öruggur
undir hvítri húðinni
iðar ormakösin
einn daginn
kastar skuggi þinn
kápu sinni yfir þig
eins og sjónhverfing
muntu týnast að eilífu
þú þarft ekki að óttast byssukúlu
eða verða grafinn undir veggjum
híbýla þinna þú átt von á góðu
þegar þú gengur um kvöld í júlí
og fetar hraunið við borgarlækinn
skaltu ekki undrast þótt þér mæti
maður í frakka með harðkúluhatt
og skjalatösku úr leðri
ekki láta þér bregða þótt hann
stöðvi þig með mjúkri snertingu
og segi eitthvað á þessa leið
mér þykir leitt að þurfa að tilkynna
að hér lýkur för þinni í þessu lífi
kuldinn hægði á öllu
landið vorblautt og blátt
fordómafullir jöklanna tindar
himinninn þungur og grár
hafið var úfið og kalt
og í hrauninu uxu errin og þornin
í skjóli frá vindum evrópu
með blóðrisa tungu voru
þau látin lepja þau upp og gleypa hrá
orð sem skildu eftir járnbragð milli jaxla
meðan mýld tungan reyndi að rífa sig lausa
þegar húmaði
bakvið glerjaða auðn svefnsins
minning um sumarleiki og skuggalausar verur
hatrið þetta alkul
liggur sofandi þar til á reynir ef vakið verður
mun það svipta manninn mennskunni
grugga blóð hans í rótarkerfi hjartans mun fúna
og enn eitt tréð falla
miskunnsemin dásamleg
við opnum þegar hún knýr dyra og lokum aftur
og svörum þegar spurt er hver þetta var
æ enginn
(33-39)
