úr bókinni
Undarlegt vor
Þokuflygsur tætast af fjallabrúnum
sjö pílviðartré svigna í áköfum vindi
svölurnar eru hættar leikandi steypiflugi.
Undir skrjáfi í sölnuðu laufi
gengur gömul svartklædd kona til kirkju við Plaça Major
blind með hvít augu.
Þar inni er fúkkalykt
en hverjum er ekki sama?
Það er gjörðin sem gildir
þegar gengið er inn miðskipið.
Gamla konan hlustar á vindinn
bendir á gólfið með staf sínum
þar sem rauðir mósaíkhanar
hafa legið greyptir öldum saman.
Hverjum galar haninn ef ekki okkur
á svona vori
tautar hún.
Vindurinn gnauðar og svölurnar bíða átekta.
