Um bókina
Fimm konur á öllum aldri taka sig saman og skrifa 25 smásögur sem hér birtast á bók í þeirra eigin útgáfu. Sögurnar eru af margs konar toga og um alls konar fólk. (Úr káputexta eftir Hlín Agnarsdóttur)
Ása Marin á fimm sögur í bókinni.
Úr bókinni
Bréfið
Mávarnir garga fyrir ofan hann þar sem hann gengur siginaxla eftir bryggjunni. Hann kippir sér ekki upp við það, enda hefur hann gargað á sjálfan sig í gegnum tíðina. Gárurnar daðra við bryggjustaurana og gosflaska flýtur makindalega á leið út á miðin.
Veðrið er grátt í stíl við bæinn. Loftið þykkt. Áður fyrr fór það í taugarnar á honum en núna finnst honum fínt að grái liturinn umlyki hann, samlagist honum.
Hann tekur stefnuna á lítið timburhús með blámálaðri hurð. Fyrir ofan hurðina er máð skilti sem á stendur "Fiskur og franskar". Hann opnar dyrnar og horfir á Barböru. Af vana leggur hann hönd sína á brjóstvasann, eins og til þess að fullvissa sig um að hann sé með bréfið með sér. Þessar dyr hefur hann opnað nánast upp á hvern dag síðustu 26 ár. Komið inn fyrir og beðið um sérrétt hússins, fisk og franskar. Vitað að Barbara stæði bústin hinum megin við borðið og skammtaði honum hádegismatinn.
Hann fer aftast í röðina og bíður þar til kemur að honum. Hún spyr hann sviplaust hvort hún geti aðstoðað hann. Án umhugsunar pantar hann það sama og hann pantaði í gær, það sama og hann mun panta á morgun. Meðan hún hefur til fiskinn horfir hann á hana. Fylgist með snörum og öruggum hreyfingum hennar. Hún lítur aldrei á hann, a.m.k. aldrei beint, en stundum flökta augu hennar yfir til hans eins og óvart. Hann tekur við matnum og sest út í horn. Borðar rólega og fylgist með Barböru og öðru fólki á staðnum. Aðallega Barböru. Hún spjallar við alla fastagestina, nema hann. Það spjallar svo sem enginn við hann. Ekki nú til dags.
(s. 25-26)
