Um bókina
Kraftaverk nútímans láta ekki alltaf mikið yfir sér. Stundum er það bara óvænt atburðarás eða óútskýrt atvik sem varpar glænýju ljósi á allt sem var og er og verður. Hversdagslegar aðstæður verða skyndilega að draumkenndu ævintýri og persónur koma auga á samhengi sem umturnar lífi þeirra; nýtt sjónarhorn breytir öllu.
úr bókinni
Sameinuðu þjóðirnar er víða að finna og ekki bara í aðalstöðvum samtakanna í New York á austurströnd Bandaríkjanna; þær má meðal annars sjá vestur á Granda, í þessari líka Reykjavík, á þessum líka grámygludegi í janúarbyrjun, einmitt í sama bili og járngráar og gisnar slydduflögur taka að sáldrast letilega yfir rökkurgrátt sviðið sem markast af blýlitu hafinu á aðra hönd og stálgrárri borginni, bryddaðri hvítum fjöllum, á hina. Sameinuðu þjóðirnar birtast í númeri bílsins á undan mér, UN N27, "United Nations N27 - og er þrisvar níu ekki einmitt tuttugu og sjö?" hugsa ég tómlega og bíð þess að bílaröðin mjakist inn á hringtorgið. Bíll Sameinuðu þjóðanna er silfurgrá Skoda Octavia og við stýrið getur alveg setið maður eða kona sem hefur kannski aldrei svo mikið sem stigið fæti sínum inn í New York á austurströnd Bandaríkjanna, en getur engu að síður verið sjálfar og allar Sameinuðu þjóðirnar í hnotskurn og saman komnar í einni og söum manneskjunni hér vestur á Granda í Reykjavík. Þá er þetta blessunarlega óáberandi ökumaður og eiginlega ekki raunverulegur, heldur miklu fremur eins konar teikning eða uppkast að mannveru, og þannig finnst mér gott að hugsa mér heiminn; sem teikningu, bláprent, uppdrátt, drög að heimi, því þegar lífið er þannig þá eru allir hlutir mögulegir; ekkert er orðið sem ekki er hægt að taka aftur, allt er í upphafi sínu, rétt eins og í öndverðu þegar það var ný hugsun í huga Guðs: hreint, tært, næstum glært - og alls ómengað af sjálfu sér.
(s. 109-110)
