Um bókina
Kallfæri er tíunda bók Guðrúnar, sem hefur hlotið Ljóðstaf Jóns úr Vör og Íslensku þýðingarverðlaunin fyrir verk sín.
Úr bókinni
hæll
ég reyni fyrst að brjóta ísinn
með hnefanum
olnboganum
hegg svo niður
hælnum
dreg andann léttar og
get farið að róta í hrönglinu
sé strax flugbeitta flís sem dugar
til að skera á tunguhaftið
augnablikin eru ekki lengur
læst í ísnum
þau streyma fram eins og skærblár logi
lifandi blóð
fræ
flest þeirra eru fokin
út í veður og vind
þegar maður horfir á biðukollur
svona nálægt
eru þær beinlínis spaugilegar
hálfberir kollar þeirra minna á kinnar
fullar af lofti sem búa sig undir
að blása í trompet
en ekkert hljóð berst út um vellina
það eru smátrompetarnir
sem svífa!
básúna gleði sína
berast með vindinum
nema nýja staði
sumir fagnaðarsöngvar eru svo hljóðlátir
að enginn verður þeirra var
gullgerðarlist
fimm mælikönnur úr tini
standa í gluggakistunni bísperrtar tómar
líkt og þeirra bíði magnbundið vandaverk
ég hef raðað þeim í rétta röð eftir stærð
það beinir athyglinni að meintri skilvirkni þeirra
en þar lauk rökhugsun minni og hugarórar tóku við
á vetrum fyllti ég þær ljúfum fuglasöng
oft ímynduðum svefni af ólíkri tegund og dýpt
draumnum tærari nokkru vatni og sjaldgæfri lifandi náð
en í dag er rúðan sprungin blóðstorkin rykug
sumar könnurnar fullar af blóði aðrar oltnar um koll
allar steyptar í sama hvikula svikula málm
upplagðar til að mæla ómælisdjúp
hvaða hryllings og sorgar sem er
