úr bókinni
9
skuggi þinn læðist um ganga
leitar útgöngu
karon bíður í svörtum bmw
akkeron breiðgatan auð
ekkert gull undir tungurótina
hugstola af löngun
til að fylla kok þitt doða
finna framtennurnar
hverfa
fá aftur röntgensjónina
gleypa paranojuna
æla auðmýktinni
yfir andlit morgundagsins
finna manndóm þinn aftur
verða lifandi fullur af dauða
henda leigusalanum út
segja ískaldri röddu
jesús... djöfullinn bauð betur
kviksettur sjálfviljugur
dagurinn varð að nótt
bakvið bleika tunguna
er myrkur daga þinna
án lyginnar ertu ekkert
eða getur verið
að djúpt inní sólkerfi flótta þíns
örli á sannleika
þú færð að tóra
sjálfur orðinn hálfsannleikur
sannleikurinn skiptimynt
á borði lyginnar
í vökunni rifjar þú upp
manst hvít fjöll á gleri
rúnum rist andlit
bari fulla fögnuði
sem flóði útá strætin
andlit án kennileita
augu full af farsímum
með enga inneign
að muna er að deyja
að gleyma er að ferðast
