Um bókina
Íslensk fyndni kom út um miðbik 20. aldar. Á seinni árum hafa margir efast um að rit þetta sé í raun og veru fyndið. Fræðileg úttekt Þórunnar Valdimarsdóttur á ritinu er greining á meintum gamanmálum og rannsókn á íslenskri menningu.
Úr bókinni
Sóðaskapur
Þessar sögur eru furðufáar, eins subbulegt og gamla samfélagið virðist nú, á dögum ofhreinlætis og takmarkalausrar sápunotkunar. Ekki kemur á óvart að togstreitan milli þéttbýlis og dreifbýlis blómstri hér, með viðeigandi „tímaskekkju“.
Saga I-61. Símstjóri í litlu kauptúni ræddi við Reykvíking í síma og sagði honum meðal annars, að það ætti að vera grímudansleikur um kvöldið í kauptúninu. „Nú, hafið þið búninga og grímur?“ segir Reykvíkingurinn. „Nei, þeir nota engar grímur hér,“ svarar símstjóri, „þeir bara þvo sér.“ (Tegund kímni-sóðaskapur / Samfélag-dreifbýli þéttbýli- sóðaskapur sveitar)
(s. 84)
