Af bókarkápu:
Útgangan - bréf til þjóðar - er uppgjör höfundarins við ákveðna menn og málefni á Íslandi. Hann fléttar á mjög svo frumlegan hátt saman beinskeyttri og skorinyrtri frásögn annars vegar og skáldskap hins vegar sem hann setur fram í dæmisöguformi. Lesandanum er síðan ætlað að túlka samhengið og þekkja þann sem sagan fjallar um.
Úr Útgangan: Bréf til þjóðar:
Ég var staddur ofarlega á Skólavörðuholtinu og horfði í átt til Hallgrímskirkju. Ég var að virða fyrir mér auglýsingaskilti sem klesst hafði verið efst á kirkjuturninn í Jesúnafni og kirkjusjóðsins, og raulaði fyrir munni mér vísukorn eftir Tryggva heitinn Magnússon við sjálfsamið lag:
Biskupsfressið ber sinn kross
búið messu dúkunum.
Skyldi þessi á undan oss
öðlast sess hjá púkunum?
Kemur þá maður gangandi í fölgulum náttslopp og ilskóm. Engu öðru sjáanlegu. Ég vatt mér að honum þegar hann gekk framhjá mér og sagði spyrjandi:
,,Flassari?“
Hann staðnæmdist og horfði á mig með hinni mestu ró nokkra stund. Skyndilega kom glampi í hægra augað og hann sagði:
,,Ekki veit ég það. Hitt veit ég að ég er löngu hættur að ergja mig yfir skiltinu atarna. Það eru frjálshyggjutímar og þetta er frjálshyggjuturn og því skyldi Þjóðkirkjan ekki starfa eftir lögmálum markaðarins eins og önnur stórfyrirtæki?“
Svo gekk hann í burtu, staðnæmdist þó litlu síðar og sneri við í átt til mín. Hann horfði kankvís á mig og sagði:
,,Komdu með mér á Mokka. Ég þarf að segja þér sögu sem ég veit að þér mun þykja skemmtileg.“
,,Af hverju ætti ég að gera það sem ég þekki hvorki haus né sporð á þér“ sagði ég og virti hann fyrir mér.
,,Vegna þess að þú ert hæfilega skrýtinn fyrir svona sögu, sem er eiginlega ævintýri, og nægilega utan við þig til að hafa gagn og gaman af henni. Komdu nú! Ég býð!“
Svo gekk hann niður krapalagðan Skólavörðustíginn berfættur á ilskóm og ég á eftir þótt ég mætti alls ekki vera að því.
(s. 5-7)
