úr bókinni
6. á Siglufirði
Hér var aldrei skógur milli fjalls og fjöru
en í landlegum síldaráranna
þöktu siglutré fjörðinn.
Þá var eyðingin hvergi nálæg
gróskan ekki hlaupin í endurminningarnar.
Þegar reika um plönin
vinirnir Söknuður og Fúi
er vitnað í stóru köstin
munað
hvernig óðu torfur af röskum mannskap.
Smábær í herpinót skyndigróðans
úr brúnni stjórnuðu hverfulir peningamenn.
Síðan hefur lóðað á einni spurningu:
Var það örugglega síldin sem brást?
