Um bókina
Þegar hrist er upp í veröld Elísu kaupir hún sér göngusandala og flugmiða og stingur af. Stuttu síðar er hún komin að landamærum Frakklands og Spánar með bakpokann sinn, dýrlingana Jakob og Kristófer og eina hörpuskel. Á Jakobsveginum kynnist Elísa skrautlegum pílagrímum, konum með svuntur og skilningsríkum heimamönnum. Á leiðinni kemst hún líka að því að hver verður með sjálfum sér lengst að fara.
Ása Marin er grunnskólakennari að mennt. Hluta ársins ferðast hún um heiminn sem fararstjóri en þess á milli skrifar hún námsefni í íslensku. Ása Marin hefur áður sent frá sér ljóð og smásögur en þetta er hennar fyrsta skáldsaga.
Úr bókinni
Næsta borg er minn áfangastaður og ég loka augunum þegar við keyrum inn í hana. Opna þau ekki aftur fyrr en rútan nemur staðar á umferðarmiðstöð borgarinnar. Finn töskuna mína og leigubíl. Bílstjórinn horfir líkast til undrandi á mig þar sem ég sit aftur í með augun klemmd saman meðan við keyrum út úr borginni og í átt að landamærunum, neita að fá smjörþefinn af stöðum sem ég á eftir að ganga til.
Fyrir nokkrum dögum ákvað ég að gerast pílagrímur. Mig hafði reyndar lengi langað að ganga Jakobsveginn en efaðist um að ég væri í nógu góðu formi til þess. Það virtist alger fásinna að ætla að ganga frá landamærum Frakklands og Spánar nánast út að Atlandshafi. Eftir að hafa horft á þætti þar sem Thor Vilhjálmsson brölti háaldraður um slóðir pílagríma hvarf sá efi. Ég hafði hins vegar aldrei tíma til að láta vaða. Nei, ég gaf mér raunverulega ekki tíma til að hefja ferðalagið. Fyrr en fyrir nokkrum dögum. Þá pantaði ég flug, keypti mér göngusandala og sólarvörn, allt á sama deginum. Þess fullviss að lífið biði ekki eftir mér og því væri enginn tími betri en núna til að leggja í hann.
Leigubíllinn nemur staðar í landamærabæ sem samanstendur af örfáum húsum, kirkju og ráfandi pílagrímum. Ég borga farið, brosi þegar leigubílsstjórinn réttir mér töskuna og rúlla henni upp að hótelinu. Í raun hefst pílagrímsganga mín ekki fyrr en á morgun. Þessvegna er ekki svindl að gista á hóteli í nótt. Á morgun mun ég hinsvegar panta gistingu á bedda í sæluhúsi, eða albergue eins og þau kallast, með öðrum sveittum pílagrímum.
(s. 9)
