Úr Aftur til steinsins:
Flatur steinn
Flatur steinn
á fjörukambinum
horfir til himins
holu auga
sem fyllsit af regni
svo flóir út af
Strýkur sólskinsþerrir
þunnan vanga hans
eins og til huggunar
og himinninn birtist á ný
heiður og tær
Og dimman hraðar sér burt
frá degi fjörunnar
sem stendur næstum kyrr
eins og steinninn sem hvílist
ljómandi dökkur og rór
í litlausri möl
Uns hann hefst snögglega á loft
í hendi lítils drengs
og þýtur lárétt fram
út á lognið
hoppar af hamslausri gleði
hreyfingu sem hann átti ekki til
markar nokkur vot spor
í mjúkan sjávarflötinn
og rennur loks hægt
eins og hugrekkið þrjóti
á kaf
í kalt djúpið
til botns
í brúnan þara
og búin öll gleði
himinninn horfinn
birtist aldrei aftur
og augað fyllst þungum sjó
(51-2)
