Um bókina:
58 stuttir prósatextar um efni vísinda og fræða, svo sem líffræði, læknisfræði, félagsfræði og hagfræði.
Úr Eilífum speglunum:
34
Ungur, mér liggur við að segja kornungur – lýsingarorðið er oft notað um ljóðskáld – þjófur opnar ókunnuga ferðatösku heima hjá vinafólki um nótt. Það er guðdómleg birta inni. Helgibirta. Hann tekur upp föt konu og föt karls. Dollur. Sólgleraugu. Belti. Nærföt. Hárkollur. Jólasveinninn útdeilir gjöfunum. Venjuleg lykt af ilmvatni úðast úr ilmvatnsflösku. Ég segi venjuleg, sannleikanum samkvæmt, ég veit ekki af hverju ilmur ránsilmvatna bergmálar oftast nær staðlaðri minningu um hversdagsleika. Þjófurinn ungi tekur tómu flöskuna í fangið og hendir niður af svölunum. Svo sest hann þreyttur í sófann og strýkur sér um magann. Konuna á heimilinu langar til að strjúka honum um magann, hún hefur aldrei strokið magann á þjófi. Það jafnast fátt á við það. Spennulosandi æsingur. Þægileg birtan hér inni. Helgibirta. Karlinn á heimilinu langar til að nudda axlir þjófsins, hann hefur aldrei nuddað þjófsaxlir frekar en aðrar axlir. Þjófurinn ropar. Hárin í kringum naflann sjást þegar peysan lyftist. En hvað hann er með fallegan nafla þessi bannsetti þjófur á helgri nótt.
(23)
