Um bókina
Smásagnasafn um venjulegt fólk í óvenjulegum aðstæðum og óvenjulegt fólk í venjulegum aðstæðum.
Úr bókinni
uppsögn
Lárus Ingi Jónsson var sextán ára gamall þegar hann var rekinn úr fjölskyldu sinni.
Samkvæmt móður hans hafði þetta átt sér langan aðdraganda. Hann sinnti engum heimilisstörfum, kom ekki vel saman við aðra fjölskyldumeðlimi og gekk illa í skóla.
Snæfríður, eldri systir Lárusar, hafði reynt að vara hann við í langan tíma áður en honum var opinberlega vikið úr fjölskyldunni, en hann hlustaði ekki.
Við afhendingu uppsagnarbréfsins hélt faðir Lárusar stutta tölu; sagði að þessi ákvörðum hefði verið tekin að vel ígrunduðu máli og lagði mikla áherslu á að þetta lægi þungt bæði á honum sem og öðrum fjölskyldumeðlimum.
Eins og í öllum alvöru uppsögnum fékk Lárus Ingi tilheyrandi uppsagnarfrest og hafði því þrjátíu virka daga til að ganga frá eigum sínum og flytja út. Í stað þess að nýta þann tíma hóf Lárus Ingi ekki undirbúning fyrir brottför fyrr en á síðasta degi og því var ennþá drasl um allt herbergið fyrsta morguninn í nýju lífi fjölskyldunnar.
Dæmigerður Lárus Ingi.
Að sjálfsögðu var nýr aðili ráðinn til að fylla skarð Lárusar.
Staðan var auglýst í þar til gerðum miðlum og móðir og faðir stóðu í ströngu við að finna verðugan arftaka. Eftir miklar spekúlasjónir og svefnlausar nætur réðu þau ungan mann að nafni Jónas Þórir í stöðuna. Jónas Þórir sinnti starfi sínu af kostgæfni allt þar til hann dó, gamall maður og hamingjusamur, umkringdur börnum og barnabörnum sem öll hétu í höfuðið á vinnuveitendum hans.
Mörgum árum eftir uppsögn Lárusar Inga rakst hann á Snæfríði eldri systur sína í Kringlunni. Það fór þó ekki betur en svo að systu fannst það svo vandræðalegt að hún lét sig hverfa inn í tískuvöruverslun áður en þau náðu almennilegu augnsambandi.
(bls. 69-70)
