Úr Far eftir hugsun:
Eins manns tjald
Hver gerir sína vísu
Mitt albesta ljóð
verður ögrum skorið
Þar gætir sjávarfalla
því særinn er hvergi langt undan
Mitt besta ljóð
ber keim af brennisteini
úr heitum baðstofuhver
er sprettur upp í bóli fólks
sem ræður illspáa drauma sína
á betri veg
Mitt besta ljóð
hripar undir hraun
birtist fjögurra gráðu lind
við hlið á eins manns tjaldi
Mitt besta ljóð
er blásin torfa á auðum sandi
og aðskilur landsfjórðunga
Ég horfði eitt sinn á eldana
renna hratt niður hlíðar Heklu
Land á frjósömum aldri
verður ljóð mitt
