Myndir : Sigrún Eldjárn
Úr Kynlegum kvisti á grænni grein:
Ekki líður á löngu þar til þau fara að heyra alls konar undarleg hljóð. Bæði tíst og urr. Þau koma að skuggalegu rjóðri í skóginum. Þá kemur í ljós að tístið kemur frá lítilli og grænni, skiplagslausri veru. Hún hoppar til og frá af miklum krafti og baðar út öllum öngum. Fyrir framan hana er stærðar tré, slímugt og nakið sem stendur í fúlum pytt. Slímuga tréð er vitstola af reiði. Það urrar illilega, teygir klístraðar greinar í átt til litlu verunnar og reynir að hremma hana. Kvistur tekur viðbragð og æpir:
„AFSAKIÐ, GREINAFLÆKJA, GREINAFLÆKJA, hættu þessu nú bara strax! Ekki hrekkja ókunnuga! Afsakið, en PASSAÐU þig nú bara!“
En það er um seinan. Ein slímuga greinin nær taki á Greinaflækju og hrifsar hana til sín! Skrímslið hlær illyrmislega. En vesalings Greinaflækja gefur frá sér skerandi skaðræðisvein!
